Kuşlara Dair
(Özgürlük insanları için)
Av mevsimi
avcılar pusudadır bütün gün
Kuşlar bilmez mi
pusu yerine kurulmaz düğün
Kuşlar uçar
Her şeye rağmen
insan sağanağı sokağa düşmeden
gece sonu sabah erken
kuşlar uçar
Kuşlar uçar
Dağılır bulutlar açılır gökyüzü
sevincin başladığı yerde yenibahar
süsler yeryüzünü
Beklenmez göç mevsimi
kanadı yaralı da olsa
çırpınır kuşların yürek ritmi
her ilkyaz gün doğarken daha
Kanı parçalayan zehir
bozar ahengini sevişmenin
Ölümle eştir
kuşlar için
gökyüzüne bakıp da uçmamak
Kuşların tarihine
uçmamak adına
bir dipnot düşülmemiştir daha
Bekler çakallar kuytuda
bırakılmış kuş ölüleri darmadağınık
Kanlı dalgalarla kıyıya vuran çığlık
serinletir avcıları pusuda
Sanılır ki kuşlar artık
uçamaz enginlere
sanılır ki süreklidir gece
sanılır ki uçmayı unutturabilir zaman
Oysa her sabah şenlenir orman
rüzgara savrulur umarsızlık
Sevincin karanlığı yoktur
sevdanın zindanı kendi zulası
onu tutacak ölüm kapanı yoktur
kaçınılmazdır yürek yarası
Güneş ısıtır her mevsim Dünya’yı
“kararmaz sol memenin altındaki cevahir”
gece biterken sevişme ayı
çılgın bir ırmak barikatı açar
Kuşlar uçar
Babür Pınar