Hissesiz Oyun
Diyemem şu insan serpti üstüme
Bir avuç sevgiyi gözleriyle
Bir baba sevgisi beş on yıl
Varsa anan ana şefkati
Pek az bir hisse bu dünyada
Bunca insan ortasında...
Bitmeli bu hissesiz oyun
Alıp başımı gitmeliyim
Bırakmaması için beni
Gölgeme eyvallah etmeliyim.
Ama nasıl yaparım insansız
Onlarla kurulmuş düzenim
Anlaşılan fazla geliyor başıma
Aklım benim.
“Sere Serpe”, İstanbul 1955
Nail Abbas Sayar