Gün Kararmasın Geldiğinde
Güz yakmadan gülün pembesini
avuclarimda ol, sokul yanima
gülüsünle isinsin bedenim
ve dudaklarimda acilasan islik
adinla ciceklensin
Serceler göce dayanmaz bilirsin
ne özleyen bir bakis kalir
ne de simsicakligin
sular donar yürek üsür
sende kalir seni yakan
Ucurumlar acilir yollarinda
buharlasir ciy damlalari
Terli bir kisrak gibi gel kapima
savrulsun saclarin
yastigim kekik koksun
Uzagi yakin et
pembelessin carsafin
ölüm kapimin tokmaginda
ayriligi iyi bilirim
ferhat olmayayim daglarda
Ey gülün pembesiyle
bir gülümseyisi paylasan
kar yagiyor yatagima
avuclarim kutuplara döndü
gün kararmasin geldiginde
Ahmet TELLİ