Yokluğun Tadı
Acılı ruh, didinmeye düşkün eskiden,
Umut ki mahmuzu can katardı çabana,
Artık sürücün olmaz! Utançsız yatsana
Kocamış at, her engele takılıp giden.
Katlan yürek; ağır uykuna dal şimdiden.
Yenilmiş, bitkin ruh! Koca serseri, sana,
Artık ne uğraşıdan tat var, ne sevgiden;
Kalsın flüt iç çekişten, boru ezgiden!
Zevkler, ilişmeyin bir küskün, bezmiş cana!
Cânım ilkyazın kokusu gitti yabana!
Zamandır her dakika beni yutup yiyen,
Sonsuz kar donmuş bir gövdeyi sarar cana;
Yukardan baktığım yeryuvarlağı bana
Bir sığınak göstersin istemem yeniden.
Çığ, götürür müsün düştüğünde beni sen?
Charles Baudelaire